اباي: ادامزات – بۇگىن ادام، ەرتەڭ توپىراق

اقىل مەن پاراساتتىڭ ايعايشىسى دا، ۇرانشىسى دا بولمايدى، ول جاي عانا جانمەن بىتە قايناسىپ، قادىمگى قالپىندا قان مەن توپىراقتىڭ تورلانعان اعىسىندا الاسۇرادى. ءسۇزىلىپ شىققان شىمىر سوزدەر ول – پاراسات. ءپالساپانى ايتاتىن اۋليە ،ءومىر اعاشىن سايالايدى. تۋمىسىنداعى اقيقاتتى ىزدەگەن جانكەشتىنىڭ جانى سول ءومىر داراعىمەن بىرگە بۇرلەپ، بىرگە گۇلدەيدى. دۇنيەنىڭ جالعاندىعىن جار سالماسا دا، «ولەڭ شىركىن وسەكشى جۇرتقا جايار» دەپ جابىعادى. شىڭعىستاۋدى مەكەندەگەن ماڭعاز تىرشىلىكتىڭ تىنىسى بۇگىنگە جەتىپ، بۇرىنمەن استاسارىن حاكىم اباي سەزدى مە ەكەن؟

تۋرا ءتىلدى كىسىنى دەيمىز ورىس،

جيرەنىپ جىلماڭدىقتى دەمەس بۇرىس.

جىلپىلداقتان ايرىلىپ سەنىسە الماي،

ادامدىقتى جوعالتار اقىر بۇل ءىس. – دەپ جازعاندا ۋاقىتتىڭ سىنىنان سىرعىپ، سانالى قيالى الىستى كورگەن بولار، بولماسا

تۋعان جەردى قيا الماي،

تەنتەكتى جەڭىپ، تىيا الماي،

ءالى وتىرمىز ۇيالماي،

تابا المادىق وڭگە ەلدى. – دەپ عاسىر وتسە دە جىلاپ وتىرعان «قالىڭ ەلىن قازاعىن» كوردى مە ەكەن. زامانىنان وزىپ تۋعان ويشىلداردىڭ كوشىندە ۇزەڭگى قاعىستىرا كەلە جاتقان اباي دانالىعى ارقاشان وزەكتىلىگىمەن قۇندى. شەشۋىن تاپپاعان سۇراقتىڭ جاۋابى ابايدا.

اڭداعىش وقىرمان ونى الدەقاشان باعامداعان. ايتپەسە اقىت اقىن :

اقىندار بىزدەن بۇرىن وتكەن تالاي،

اسىرەسە قۇنانباي بالاسى اباي.

سولارداي وتكىر ءسوزدى تاپپاسام دا،

ويىمدى جەتكىزەيىن قۇراي، جاماي – دەپ ايتپاس ەدى.

ەشكىمنەن تابا الماعان جان ءلاززاتىن جارىق ساۋلەدەن ىزدەپ ،ءبىر جارىم عاسىردىڭ الدىندا وي كەمىرىپ وتىرعان اقىن بەينەسى بوياماسىز اقيقاتىمەن اششى.

ۇرىڭنان اسىردىڭ،

سۇم ءتىلدى قارىڭدى.

جاسىردىم، جاسىردىم،

ەندى ايتتىم زارىمدى.

بۇل زار – ءبىزدىڭ زار، جالعاندى جالپاعىنان باسقان جابىلاردىڭ جولىنا، زەرلەنگەن جىبەكتى توسەي-توسەي توقىمعا اينالدى، «تۋرا بيدە تۋعان جوق» دەمەيمە قازاق، تۋراسىن ايتقان ادامنىڭ جالعىزدان جالعىز قالارىن

جۇرەگىم نەنى سەزەسىڭ،

سەنەن باسقا جان جوق پا؟

دۇنيەنى، كوڭىلىم، كەزەسىڭ،

تياناق جوق پا، قوي توقتا! – دەپ سابىرمەن سەزىنەدى.

سوقتىقپالى، سوقپاقتى جەردە وسكەن اباي ءتالىمى دارىعان ازاماتتار ءالى دە ارامىزدا بار ەكەنى كۇمانسىز. قازاقتىڭ مۇڭىن قارتايماي، قايعى ويلاماي قاق جۇرەگىنە قوندىرا، قور بولدى جانىم دەپ مۇڭايماي ،

نە ىزدەيسىڭ، كوڭىلىم، نە ىزدەيسىڭ؟

بوسقا اۋرە قىلماي، شىنىڭدى ايت.

شارق ۇرىپ، تىنىشتىق بەرمەيسىڭ،

سىرلاسالىق، بەرمەن قايت. – دەپ باستارى بىرىگەر جۇرت بۇل كۇندە تابىلادى.

ادامزات – بۇگىن ادام، ەرتەڭ توپىراق،

بۇگىنگى ءومىر جارقىلداپ الدار بىراق.

ەرتەڭ ءوزىڭ قايداسىڭ، بىلەمىسىڭ،

ولمەك ءۇشىن تۋعانسىڭ، ويلا، شىراق. – دەپ شەندى مەن شەكپەندىدەن باستاپ، ءار پەندە وزىنە ايتار كەز كەلدى.» ادامزاتتىڭ ءبارىن ءسۇي، باۋىرىم دەپ» جىرلاپ وتكەن ابايى بار قازاق ءوز ەلىن سۇيەتىن وتانشىل ۇرپاقتى تۋدىرماۋى مۇمكىن ەمەس. ەل مەن جەرگە ەڭبەك ەتەر ءور رۋحتى الاش وعلاندارى جۇرتىمىزدى جۇدەتپەي، جۇدىرىقتاي جۇمىلا اتاقسىز، داڭقسىز ەڭبەك ەتە بەرەدى. بەرگەنىنەن بەرەرى مول ابايدىڭ جاقۇت سوزدەرى جارقىرايدى.

سۋ تۇبىندە جاتقان تاس،

كول تولقىسا شىعادى.

وي تۇبىندە جاتقان ءسوز،

شەر تولقىسا شىعادى. – دەپتى اسان بابامىز. «ءار قازاق مەنىڭ جالعىزىم» دەگەن بۇگىنگى سابىر اعامىزدىڭ ءسوزىن سانگە ەمەس، مانگە يە ەتسەك نۇر ۇستىنە نۇر بولار ەدى.

ءنۇرباتيما بايتۇرسىن

"The Qazaq Times"