«اققۋدىڭ كوز جاسىنداي كولگە تامعان، جانىمدى تەربەتەسىڭ شەرگە تولعان...». رامازان ستامعازيەۆ ورىندايتىن، تۇرسىنجان شاپايدىڭ انىنە جازىلعان «ارمان» اتتى ولەڭىندەگى نەسىپبەك ايتۇلىنىڭ ءوسىبىر جىر جولدارىن ەستىگەندە، مارقۇم اقسەلەۋ سەيدىمبەك قاباعات تەبىرەنىپ، قاتتى تولقىپتى دەسەدى. بالكىم، ءوسىبىر قوس جول – اقاڭنىڭ ايدىن كولدەي كوڭىلىن ءبىر تامشى پوەزيا جاسى بولىپ «ءدىر» ەتكىزگەن بولار...

سول سەكىلدى، اقىن، پروزايك رىسبەك دابەيدىڭ «ءمولتىل» جيناعى دا وقىرماننىڭ كوڭىل-كوكىرەگىنە جاڭبىردىڭ ءموپ-ءمولدىر تامشىسىنداي ءۇزىلىپ ءتۇسىپ، ءبىر «سەلت» ەتكىزەرى انىق. اسىرەسە، «قارعا تامعان كوز جاسى» حيكاياتى جۇرەك تۇكپىرىڭدە قامسىز جاتقان سىرلى سەزىم كۇيىن ءبىر قوزداتىپ وتپەي قويمايدى.

بۇل حيكايات ماعان ەڭ الدىمەن قۇيىلىپ تۇسكەن شىنايى بولمىسىمەن ۇنادى. ويدان قۇراپ، قيىننان قيىستىرعان تۋىندى ەمەس. شىن وقيعا بولسا دا، الدەبىرەۋدىڭ ايتىپ بەرگەن اڭگىمەسىن بويعا قوندىرۋ، سوسىن ويعا وزەك ەتۋ قيىن عوي. ال، «قارعا تامعان كوز جاسى» اۆتوردىڭ جۇرەك تۇبىنەن شىمىرلاپ شىققان اعىل-تەگىل تاۋ بۇلاعىنداي ءمولدىر دۇنيە، ءمولتىل دۇنيە.

ادام – ءتاڭىر سىيلاعان تاعدىر جولىندا العا ساپار شەككەن جولاۋشى. الدا نە تۇر، قۋانىش پا، قايعى ما ونى اڭدامايسىڭ. سودان بولار، بۇل ساپار ءۇمىتتى دە، قىزىقتى. ال، كەرى بۇرىلىپ، ارتقا قايتۋ، وتكەن كۇننىڭ كومەسكى تارتىپ، سوقپاعى كوڭىلدەن كوشە باستاعان كۇندەرىنە جول الۋ قالاي بولماق؟ ءيا، بۇل سەزىم كوبىمىزگە بەيتانىس. تەك ويمەن عانا بۇلدىر-سالدىر ەلەستەتكەنىمىز بولماسا، كونە جولمەن قايتا ءجۇرىپ وتۋگە باتىلىمىز جەتۋى ەكىتالاي. رىسبەك سول جولدى ءجۇرىپ وتكەن، ەسكى ءومىر سوقپاعىمەن قايتا ساپار شەككەن جولاۋشى دەر ەدىم. شىعارما – سول وتكەن ءومىردىڭ كوڭىل كوكجيەگىندە قايتا ەكراندالۋى جانە ونىڭ اسقان قينالىستى، تارتىستى، ازاپتى شىعارماشىلىق بارىسپەن قاعاز بەتىنە ءتۇسۋى، تاسقا باسىلۋى.

ادەتتە، جازۋشىنىڭ شىعارماسى نەسىمەن قۇندى بولماق؟ قانداي ەرەكشەلىگىمەن ەستە قالادى؟ «تەپ-تەگىس، اينالاسى جۇمىر كەلىپ»، جۇتىنىپ تۇرعان سۇلۋلىعىمەن بە، الدە سىلاپ-سيپاعان سىلقىم سوزدەرىمەن بە؟ بىزدىڭشە، شىعارما ءوزىنىڭ شىنايىلىعىمەن جانە سول شىندىقتى باسقالاردىڭ شىندىعىنا دا اينالدىرا العانىمەن قۇندى. رىسبەكتىڭ حيكاياتى سول قاسيەتىمەن بىردەن ەستە قالادى. اۆتوردىڭ ءومىرىن دە، وسكەن ورتاسىن دا، ونىڭ شىعارما كەيىپكەرىمەن ورتاقتىعى بار-جوعىن بىلمەيتىن، مۇلدە بەيتانىس وقىرمان دا بۇل تۋىندىنىڭ بويىنداعى شىنايىلىقتىڭ ءىزىن، اۆتور بولمىسىمەن قاتار ورىلگەن بولە-جارىلماس كۇيدىڭ ىرعاعىن بىردەن سەزىنەرى داۋسىز. بۇل تۇرعىدا رىسبەك باتىل قادامعا بارعان قالامگەر.  سوندىعىنان بولار، ونداعى ايتىلماق وي، سەزدىرمەك سىر ايقىن. ونى تۋىندىنىڭ تۇلا بويىنان تاۋىپ الاسىز. ەندى سولار جايلى بىرەر قايىرىم.

ءبىر قاراعاندا ماحاببات حيكاياسى بولىپ كورىنەتىن حيكاياتتىڭ ءون بويىن شۇقىپ قالساڭىز، بۇرق ەتىپ قاندى ءىرىڭ جارىلىپ كەتۋى مۇندا تۇر. سەبەبى، اۆتور سىرقاتىن ىشكە بۇگىپ، زار-زاپىرانىن بويعا جيىپ جاتقان تاعدىرلى ولكەدەن تەرىپ اكەلگەن ەدى سول جاراقاتتاردى.

«تاعدىرلى ولكە» دەپ وتىرعانىمىز دا تەگىن ەمەس. بالكىم، اۆتور شەكارانىڭ ىشىندەگى تۋعان اۋىلىنا بارعان ادام بولسا ارقالانىپ، الىس قالعان بالالىعىن، كوزىنە جىلى ۇشىراعان كونە جۇرتىن كوڭىلىنە مەدەۋ، كوكىرەگىنە تىرەۋ قىلىپ قايتار ەدى. بىراق، رىسبەكتە ول جوق. ونىڭ كورگەنى، سەزگەنى، باسقانى-تۇرعانى ءبارى كەيىپكەردى پاسەيتىپ، ءتىپتى قاسىرەت جاماپ، قايعىسىن قالىڭداتادى. بۇل – جاتقا بودان بولىپ، بىرەۋدىڭ بوساعاسىندا كۇن كەشىپ جاتقان ەل مەن جەردىڭ تاعدىرى. شىعارمانىڭ بويىندا ونداي بەلگى كوپ. بىرنەشەۋىن قوزعاپ كورەلىك.

شىعارما كەيىپكەرى سىرىم قايتىس بولعان جاقىندارىنىڭ باسىنا قۇران وقۋعا كەلەدى عوي. سونداعى كورىنىس مىناۋ: «باسىنا قۇلىپتاس تا قويىلماي، الدەقاشان توپىراققا اينالىپ كەتكەن جارىقتىقتاردىڭ ەندى ءبىراز جىلدا ورنى دا قالمايتىنىن ەنتەلەگەن ەگىن ماساعى ايتىپ تۇر. كىم بولسا دا، مۇجىلگەن مۇقىل تامداردىڭ تۇبىنە دەيىن بيداي ەگىپ، پىسىقسىعان تىرلىگى جۇرەگىمدى ءبىر شانشىپ ءوتتى». سىرىم ارى قاراي دوسىنان: «جەر جەتپەگەندەي بۇنىسى نەسى؟! ەگىنىن جىلىنا ءتورت-بەس رەت سۋارسا، مىنا بالشىق مولالاردان نە قالادى، قۇرماش» دەپ سۇرايدى. وعان جاۋاپ جوق. بار بولعانى «ەلدىڭ نيەتى كەتكەن، باياعىداي كەڭ زامان جوق...» دەگەن بايانسىز نالا عانا.

ەلدىڭ نيەتىمەن قاتار نامىسى دا كەتكەنىن، كۇيەۋى بار ايەلگە اشىقتان-اشىق كەلىپ جۇرەتىن كولحوز باستىعىنىڭ استامدىعىنان كورەسىز. «كۇيەۋى قورعاي الماعان ايەلىنىڭ نامىسىن ءبىز قورعايمىز با...» دەپ قول سىلتەگەن قۇرماشقا قاراپ، ءتىپتى قارنىڭ اشادى. مەيلى، كۇيەۋى ولە جاتقان ىنجىق دەيىك، بىراق ونىڭ تۋعان-تۋىس، اۋىلداس، رۋلاسى قايدا؟ نامىسقا شابار ەر قايراتتى ءبىر ەركەك كىندىكتى جوق پا؟ الدە ءبارى باسشىدان قورقىپ، نامىسىن جۋانعا ساتقان جاۋتىككە اينالعان با؟! ونى دا ىشتەي شامالايسىڭ...

سىرىمنىڭ ناعاشىسى ايتقان ءسوز دە تىم اۋىر. اۋىلعا تاقتايداي ەتىپ جول سالىنىپتى. بىراق، ول اتامزاماننان سول جەردى مەكەندەپ كەلە جاتقان حالىقتىڭ جولى ەمەس سەكىلدى، الىستان اعىلىپ، ايماقتى باسىپ جاتقان بوتەنگە اشىلعان جول. «تاقتايداي قىلىپ تاس جول سالعانىن قايتەيىن، جايلاۋىمىزدى قىتاي توزدىراتىن بولدى». ناعاشىسىنىڭ بابا جەرىنە قاراپ تۇرىپ، قاداپ تۇرىپ ايتقان مىنا ءسوزى ءتىپتى قاسىرەتتى. «شەشەڭ حابارلاسقان سايىن، كوشىپ كەل، كوشىپ كەل دەي بەرەدى. مىنا دارانى ارقالاپ جۇرۋگە بولاتىن بولسا، قاي جەرگە بولسا دا بارار ەدىم. ارۋاقتى توبەنى تاستاپ مەن ەشقايدا بارمايمىن. شەشەڭە ايتا بار». وزىنە-ءوزى شىعارىپ قويعان قاتال ۇكىم. تۋعان جەرگە كىندىگى بايلانعان جاننىڭ كەلەسى تاعدىرىن بىلسە دە، ءوزىن ەرىكسىز قۇربانعا شالۋى.

بۇنداي مىسال كوپ. اۋناعان تراكتور باسىپ قالعاننان دەسەك تە، ەشكىممەن سويلەسپەيتىن، ءتىل قاتىپ، وزدىگىنەن امانداسپايتىن بالانىڭ تاعدىرى دا جوعالىپ، تىلىنەن، بولمىسىنان ايىرىلىپ بارا جاتقان ۇرپاقتىڭ سيمۆولىنداي. «دەنى ساپ-ساۋ»، بىراق «ءتىرى ولىك».

ال، حيكاياتتىڭ بويىنداعى تۇنىپ تۇرعان ساعىنىشتىڭ ءوزى ءبىر توبە. ون بەس جىلدان كەيىنگى ورالۋ تۋىندىدا وسىلاي كورىنىس تابۋى دا ءتيىس. «شاعانعول» وزەنىنە جەتىپ، ۋىسىنداعى سۋدان ەكى جۇتىپ، بەتىن جۋىپ جىبەرگەندە كەيىپكەردىڭ كوزىنەن جوسىپ وتەتىن جاسپەن بىرگە، سەنىڭ دە ار جاعىڭنان ءبىر تولقىن لىقسىپ كەلىپ، تاماعىڭا تىعىلا قالادى. بۇنى ارينە «تاعدىرلى جەرگە» جىلدار اۋناتىپ تابان تىرەگەن ماعاز رازداننىڭ "تەنتەكتەرى" عانا تۇسىنسە كەرەك.  ال، كەيىپكەردىڭ بۇرىنعى ەسكى ۇيىنە كەلگەن ءساتىن قاراڭىز. ول ۇيدە بۇرىنعىداي الدىنان قاۋمالاي قارسى الىپ شىعاتىن اتا-اناسى، اعا-باۋىرى جوق. ەسىك-تەرەزەلەرى ايقىش-ۇيقىش تاقتايمەن شەگەلەنگەن، توبەسى مايىسىپ، دۋالى ءمۇجىلىپ توزعان يەن ءۇي. بالكىم، وندا بىرەۋلەر تۇرىپ جاتسا سونشالىق تولقىنىستى سەزىم تۋدىرماس ەدى. ونىڭ كوڭىلگە اۋىر ساعىنىش ۇيالاتاتىنى دا سول يەندىگى مەن جۇدەۋلىگى عوي. جالپى، اۋىلعا كىندىك قانى تامعان جاندار ءۇشىن ەسكى قىستاۋ، كونە جۇرت دەگەنىڭىز ولشەۋسىز ساعىنىشتىڭ سيمۆولىنداي. «قايران جۇرت، ادام سەكىلدى قارتايىپتى» دەيدى اۆتور. كوڭىل تۇكپىرىڭدەگى ساعىنىش جانارتاۋىنا سول ەكى-اق اۋىز سوزبەن تامىزىق تاستاي سالدى. قايتا-قايتا وقي بەرەسىڭ. سول ءسوزدى عانا ەمەس، بۇكىل كىتاپتى. قولىڭنان تاستاعىڭ كەلمەيدى، ءتىپتى ساعىنىش تۇمارىنداي موينىڭا تاعىپ الۋعا بارسىڭ... شىعارمادا وقىرمان جان-دۇنيەسىن تەرەڭ تەبىرەنىسكە سالار وسىنداي دەتالدار از ەمەس جانە ول تابيعي تۇردە ۇيلەسىمدى كورىنىس تاۋىپ وتىرادى.

حيكاياتتاعى نەگىزگى ارقاۋ – سىرىم مەن عايشانىڭ ماحابباتى. ءيا، ارادا ايتىلماي كەتكەن قانشاما سيۋجەتتەردى قوسپاعاندا ءبىز بۇل ارقاۋعا ارەڭ قول ارتتىق. وسىعان قاراپ... جارايدى ونى ءسال كەيىن ايتارمىز. الدىمەن ماحاببات حيكاياسىنا كەلەيىك. بىلاي قاراساڭىز، بۇنداي ماحاببات اڭگىمەسى باسقا دا ادامداردىڭ باسىندا بولاتىنداي. ارينە، حيكاياتتاعى تاپ-تازا سەزىمگە قۇرىلعان كىرشىكسىز ماحاببات اسەرلى دە قيسىندى باياندالعان. مەكتەپ قابىرعاسىنداعى بوزبالا مەن ورىمدەي بويجەتكەننىڭ وزدەرىنە ءتان اڭعالدىعى، ادالدىعى، وسكەن ورتا مەن كورگەن تاربيەگە ساي پسيحولوگياسى، ىشكى جان الەمى جاتتىق تىلمەن، جۇيەلى قيسىنمەن سۋرەتتەلگەن. جۇرەگى بار ادامدى بەيجاي قالدىرمايتىن ماحاببات قۇدىرەتى كىم-كىمدى دە ايشىقتى اسەر، تەرەڭ تولعانىسقا تۇسىرمەي قويسىن با. ونىڭ ۇستىنە باسى ءتاتتى باستالىپ، ارتى وكىنىشپەن اياقتالعان اڭگىمە وزگەشە سەزىم سىيلايتىنى انىق.

بىراق، شىعارمانى ءتىپتى دە بيىككە كوتەرىپ تۇرعان وزەك – وتكەن ومىرگە ساپار شەككەن كەيىپكەر جولاۋشىنىڭ قايتا كەرى ورالۋ ءساتى. وتكەن كۇندەردىڭ بار اۋىرلىعىن، سالماعىن جانە قازىرگى كۇيدىڭ مۇڭ-قايعىسىن ارقالاپ قايتىپ بارا جاتۋى. جاي عانا قايتپاي، قينالىستى كوڭىل-كۇيگە تۇنشىعا قايتۋى. عايشامەن كەزىگە الماعان سىرىمنىڭ ىشكى جان ازابى شىعارمانى دا، وقىرماندى دا شيرىقتىرىپ شەگىنە جەتكىزەدى، قىلبۇراۋعا سالادى. «تالاي جىلدان كەيىن عايشاعا ءبىر جازىقتىقتىڭ بويىندا ەڭ جاقىن كەلگەن نۇكتەم – وسى، قول سوزىم جەر عانا. ەگەر ءبىزدى قورشاعان ۇيلەر بولماعاندا مەن ونى، ول مەنى كورەتىن ارالىق...»

جۇرەك تۇبىندە تالاي جىل ساقتاعان اسىل ادامىن ەڭ جاقىن ارالىقتان كورە الماۋدان اسقان قاسىرەت بار ما!؟ بالكىم كورمەگەنى دە دۇرىس شىعار، كورسە دە بايانى جوق. عايشا عانا ەمەس، ونىڭ تابانى ءتيىپ تۇرعان تۋعان جەرى دە جۇرەگىنە سايا، باسىنا پانا بولا المايدى. ويتكەنى، ول دا ونىكى ەمەس. مىنە، ماحاببات سالعان جاراقاتتى تۋعان جەردەن تۇراق تابا الماۋ دەيتىن اششى دەرت ءتىپتى اسقىندىرادى. بۇل كۇي عايشا تۇراتىن عيماراتقا قوناق ءۇيدىڭ تەرەزەسىنەن ۇزاق قاراعان كەيىپكەردىڭ اۋزىنان بىلاي بەرىلەدى: «ءوزىم تۋىپ-وسكەن مەكەنگە ءسال ۋاقىت بولسا دا تابانىمدى نىق باسىپ تۇرعانىم ايدان-انىق. بىراق، تەرەزە سىرتىندا مەن ۇنەمى ساعىناتىن تۋعان جەردىڭ ءبىر پۇشپاعى تۇتاس تۇلعاسىنان ءۇزىلىپ ءتۇسىپ، شىر ەتىپ ومىرگە كەلگەنىمدە بۇرق ەتە قالعان توپىراقتى وزىمەن بىرگە الىپ ۇشىپ بارا جاتقانداي ازاپتاندىم...» شىعارمادا ازامات باسىنداعى وسى ەكى ۇلى سەزىم، بىراق جارالى، تراگەديالى سەزىم تاماشا استاسىپ، تۋىندىنى بيىكتەتىپ جىبەرگەن.

حيكاياتتىڭ تاقىرىبى دا وتە ءساتتى قويىلعان. شىن مانىندە، اڭگىمە باسىنداعى سوقىر توبەدەن تارتىپ، سوڭعى سويلەمگە دەيىن ايىم قىزدىڭ «قارعا تامعان كوز جاسىنا» بايلانىپ تۇر. سول ءتۇنى التايدىڭ اپپاق قارىنا جۇرەگى جارالى قىزدىڭ كوز جاسى تامباعاندا، بۇل شىعارما ومىرگە كەلمەس تە ەدى. كەيدە ادام تاعدىرىن ءبىر تامشى كوز جاسى وزگەرتەدى. بالكىم، بۇل ويىممەن كەلىسەرسىز، كەلىسپەسسىز، ماحابباتتىڭ وبالى، كيەسى بولادى. بولاتىنى انىق قوي، بىراق كەيىپكەردىڭ تاماشا باستالعان كەيىنگى عاشىقتىق ءومىرىن اياق استىنان وزگەرتىپ، ويران-وسىرىن شىعاراتىن سول كيە، وبال شىعار. قارعا تامىپ، قاتىپ ۇلگەرگەن كوز جاسىمەن بىرگە، ايىمنىڭ دا ىشىندە شەمەن بوپ قاتقان شەر، اۋىر نالا كەتكەن بولار. ول نالا بولىپ، قارعىس بولىپ قايتتى ما كىم ءبىلسىن. شىعارما تاقىرىبىنىڭ ۇيلەسىمى وسىنداي ويعا جەتەلەيدى. بۇل قۇر لوگيكا ەمەس، اۆتوردىڭ ىشكى ويىنا، حيكايات ارقىلى ايتپاقشى يدەياسىنا ۇڭىلگەندەگى تۇجىرىمىمىز. عايشانى جاقسى كورگەن سىرىمنىڭ الدىندا ءوزى ءسوز سالىپ، عاشىقتىق سەزىمىن بىلدىرگەن ايىمدى وتىرىك الداپ، جالا جاۋىپ شىعارىپ سالاتىنى بار ەدى عوي. قىز سول ءتۇنى جىلاپ، اققارلى تۇندە ۇيىنە جالعىز كەتەدى. كەيىن بۇل اۆتوردىڭ ار-ۇياتى الدىندا قالاي ساراپقا تۇسىرەرىن كورىڭىز: «تالاي جىلدان كەيىن تاعدىر تالايىما اۋىر سىناق جازىلىپ، مەحنات شەكتىم. اراققا سىلقيا ماس بولعان ءبىر ءتۇنى اق قارعا تىزەرلەپ وتىرا كەتتىم. ءوزىمدى قانشا ۇستاسام دا، كوزىمنەن ىتقىعان جاس قار بەتىنە دومالادى. مەن سوندا سۇلباسى اعاراڭداپ كورىنبەي كەتكەن پەرىشتە قىزدىڭ كوز جاسىن كوردىم. كوزىم اشىلدى، كوكىرەگىم سايرادى. بىراق تىم كەش ەدى. قۇدايمەن ارا قاشىقتىعىمنىڭ ولشەۋىشى ءتارىزدى ايىم اق تەڭىزگە ءسىڭىپ، الىستاپ بارا جاتتى».

قاراڭىز، بۇل وكىنىشتىڭ، جولى بولماعان، اداسقان ماحاباتتىڭ كوز جاسى. ول جىگىتتىڭ نە قىزدىڭ كوزىنەن تامسىن، ءبارىبىر. شىعارمانىڭ وزەگى دە وسىعان ورىلگەن. ءومىر دەگەن سول دەيسىڭ ەرىكسىز. سەبەبى، حيكايات ساعان سول ءومىردى سەزىندىرەدى، تۇيسىندىرەدى. شىعارما سونىسىمەن دە باعالى. وسىدان كەلىپ، كەيىنگى تۋىندايتىن اڭگىمەلەر سول «كوز جاسىنىڭ» سالدارىن بايانداۋ بولىپ جالعاسقانىن بىلەسىڭ.

دەسە دە، «قارعا تامعان كوز جاسىنا» بايلانبايتىن، جالپى شىعارما تۇرعىسىنان العاندا بولەك تاقىرىپقا لايىق-اۋ دەيتىن تۇستار دا جوق ەمەس. «سوقىر توبە» تۋرالى اڭىزعا ايتارىمىز جوق. ال، قۇرماشتىڭ اكەسى، شامەي مەن ەشكى، كالپە جانە قۇرماشتىڭ «قۇپياسى»، سوسىن اڭگىمەگە دەندەپ ەنگەن كەزدەگى اۋساعي شالدىڭ ورىستى ەمدەۋى سەكىلدى ەپيزودتار باسى ارتىق سەكىلدى سەزىلدى. بالكىم، اۆتور ونى كوپكە جەتكىزۋگە اسىققاندىقتان كىرىستىرگەن بولار. بىراق، ونى باسقا شاعىن اڭگىمەلەرى سەكىلدى بولەك تاقىرىپقا ارقاۋ ەتىپ، جەكە-دارا جازسا ءوتىمدى ءارى ۇيلەسىمدى بولار ما ەدى. جاڭاعى دۇنيەلەر «قارعا تامعان كوز جاسى» سەكىلدى قۇيىلىپ تۇسۋگە ءتيىس ءموپ-ءمولدىر ماحاببات حيكاياسىنىڭ رومانتيكالىق بوياۋىنا كولەڭكە تۇسىرەتىندەي.

حيكاياتتىڭ كوركەم تۋىندى ەكەنى داۋسىز. ءسوز، سويلەم قولدانىستارى ورنىقتى، وي شۇبالاڭقىلىعى جوق. تەك، ءبىران-ساران «كوبەش باتىر اقساقالدىڭ شارۋاسىن شەشەدى» دەگەن سەكىلدى جاداعاي سويلەمدەر بولماسا، ءتىل شۇرايلىلىعى دا ءتاپ-ءتاۋىر. ەڭ باستىسى، ايتار وي، كوتەرگەن يدەيا وقىرمانعا ءساتتى جەتكەن.

پوەزيادان پروزاعا قادام باسقان قالامگەردىڭ «اكەلەرىمىز ايتاتىن اڭگىمە» اتتى ەسسەلەر جيناعى شىققانى ءمالىم. «مولتىلدەگى» اڭگىمە اتالعان كەي شىعارمالاردىڭ ەسسە سارىنى بار ەكەنى شىن. مۇمكىن، حيكاياتتى دا بىرەۋلەر «ەسسە سارىن» ساناۋى كادىك ەمەس. بىراق، ول كوركەم تۋىندى تالاپتارىنا ساي دەپ ايتا الامىز.

يريۆينگ ستوۋننىڭ «گرەك قازىنالارى» رومانىنداعى باس كەيىپكەر – جاس قىز تۋرالى «ءوزىڭ قاراپايىم دا مەيىرىمدى بولعانىڭمەن جۇزىڭنەن وكتەمدىك، بويىڭنان پاڭدىق لەبى ەسەدى، بۇل دا كلاسسيكالىق گرەتسيا رۋحىنا ءتان» دەپ ايتىلاتىن ءسوز بار. رىسبەكتىڭ «قارعا تامعان كوز جاسى» دا قاراپايىم، شىنايى بولمىسىمەن وكتەم، پاڭ. بۇل دا كلاسسيكالىق كوركەم پروزا رۋحىنا ءتان ستيل دەمەكشىمىز.

تۇيىندەي ايتقاندا، ءبىزدىڭ ماقساتىمىز شىعارمانى تەوريالىق فورمۋلاعا سالىپ تالداۋ، كاسىبي سىن دەڭگەيىندە سارالاۋ ەمەس. بار بولعانى – قاتارداعى وقىرمان رەتىندە العاش لاپ بەرگەن اسەردى ورتاعا سالۋ. بۇل شىعارما – رىسبەكتىڭ ۇلكەن پروزا ايدىنىنا تاس لاقتىرىپ بايقاپ كورۋى عانا دەپ سەنەمىز.

مۇرات الماسبەكۇلى

«The Qazaq Times»