Esenberlin turalı Dükenbay Dosjannıñ esteligi
Jazuşılar odağınıñ foyesinde «Almas qılıştı» jazıp berip otırıp aytqan sözi. Aytpaqşı, ol kisi eşqaşan kisige kitap sıylamaytın, bizder kitaptı özimiz satıp alıp, qol qoydırıp qana alatınbız.
– İleke, osı kitapta törelerdiñ, handardıñ äyelderi kileñ köñilşek, ıñğay bergen kisige kelise saladı. Şındığında, solay bolğan ba, tarihi faktige süyenip jazdıñız ba?
– Oy, şırağım-ay, şığarmanıñ negizgi süyegi ğana tarihqa taban tiregen. Öñgesi özimniñ qiyalım emes pe. Älgi äyel, qızdardı qızıqmas etip surtteuimniñ mänisi – oqırman qauımdı qızıqtıru üşin ädeyi söyttim. Äytpese, Hanzadalar, bekzadalar äyeline qarauıl bolmay itimdi bitirip jür deysiñ be?
Şıntuaytına üñilsek, Esenberlin – nağız tragediyalıq figura. Jastay jetimdik. Jerge qarap jüru. Alğaşqı öleñder jinağınıñ bıt-şıt bolıp sınaluı. Soğıs otına tüsip jaraqat aluı. Halıq jauınıñ qızına üylendiñ dep jazuşılar arasında müyizdeu. «Filarmoniyanıñ aqşasın jep qoydıñ» dep tört jılğa sottap jiberu. «Jazuşı» baspasınıñ direktorı bola salıp, üstelge şegelenip otırıp, tün işinde wyıqtamay, qonaqqa barmay, özin-özi pendeşilik köp qızıqtan tejep roman jazuı... Osınıñ bäri közi tirisinde bağalanbay, ölgende barıp jwrttı eleñ etkizgeni, «e» degizgeni – jılay otırıp aytar tarih. Osı tağdırdıñ şet jağasın «Jas alaş» gazetinde basılğan «Esenberlinniñ köz jası» dep atalğan tarauda biraz täptiştegen edim. Jalpı, jazuşılardıñ qalam siltesi, söz saptası, dünieni körui, sezinui ärqalay bolğanımen, tağdır jazuı köbine wqsas bolıp keledi. Sol wqsastıqtı osı jürgen biraz qalamger ağayınnan tüstep tanır edim.
Qali Särsenbaydıñ «Şal men şındıq» kitabınan
(Avtordıñ jazuşımen bolğan «Uaqıt wzaq jol. Biz sonıñ bir üzigimiz» attı swhbatınan üzindi)
"The Qazaq Times"