«تۋرچانكاعا» توتە كىرىپ، تۇرىكتەردى تاۋبەسىنە كەلتىرگەن قازاق

وتكەندە سايتىمىزدا «ورىستىڭ بەس سولداتىن جالعىز ۇرىپ جىققان» قازاق دەگەن اڭگىمە جاريالاعان ەدىك. ەندى، سول باتىر جىگىتتىڭ تاعى ءبىر وقيعاسىن ۇسىنىپ وتىرمىز. قازىر،  قازاقتىڭ جىگىتتەرىن تومەن سانايتىن سوزدەر ايتىلىپ قالادى. اسىرەسە، بۇگىنگى كۇنمەن بايلانىستىرىپ، ەركەكتەردى، قازاق ازاماتتارىن جاماندايتىن پىكىرلەر قىلاڭ بەرەدى. ساناعا ونداي كەرىتارتپا يدەيانى ۇيالاتۋدان ساقتانساق دەيمىز. تومەندەگى اڭگىمە جىگەرى ۇستەم، قايسار قازاق ازاماتىنىڭ باسىنان وتكەن شىن وقيعا.

ءبىرىنشى اڭگىمە. سارىشاعان كەنتىندەگى جۇمىسىمىز ءبىر قالىپتى ءجۇرىپ جاتقان. ءۇش بولمەلى ۇيدە تۇرامىز. جاعدايىمىز دا جامان ەمەس. ءبىر كۇنى جۇمىستان ۇيگە كەلسەم، كوريدوردا كۇلان جىلاپ تۇر.

– نە بوپ قالدى، – دەدىم مەن شوشىپ كەتىپ. ءبىر جامانات حابار ەستىدى مە دەپ ويلادىم.

– اعاڭ جوق، قاسىنداعى ادامدى شۋ مەن سارىشاعاننىڭ ەكى ورتاسىندا پويىزدان لاقتىرىپ كەتىپتى، ءوزى ۇشتى-كۇيلى جوق، – دەدى ەكى كوزى بۇلاۋداي بولىپ.

اعاڭ دەپ وتىرعانى – تولەۋحان اكەيدىڭ تۇڭعىشى تىلەۋباي اعام. ول كەزدە قاراجىڭعىلدا تۇراتىن. بىرنەشە كۇن بۇرىن جۇمىس بابىمەن شۋعا باراتىن بولىپ، ءبىزدىڭ ۇيگە قونىپ كەتكەن. ويتكەنى، ولاردىڭ باس كونتورى شۋدا ورنالاسقان. ءوزى سۋمەن قامتۋ مەكەمەسىندە ىستەيتىن. كەتەرىندە سۆەردلوۆسك–الماتى باعىتىنداعى №104 پويىزعا وتىرىپتى. قاسىندا سارىشاعاندا ىستەيتىن ءبىر ارىپتەسى بار. سودان ەكەۋى شۋدان سول پويىزبەن قايتىپ كەلە جاتقاندا ءبىر جولسەرىك ولاردى ۇرىپ، قاسىنداعى ادامدى ءولىمشى قىلىپ جولعا لاقتىرىپ كەتىپتى. ونىڭ قابىرعاسى سىنىپ، كوگالا قويداي بولىپ تاياق جەگەن. كەۋدەسىندە جانى بار ەكەن، ابىروي بولعاندا، بىرەۋلەر تاۋىپ الىپ، ەمحاناعا جەتكىزىپتى.

ال، تىلەۋباي جوق. مليليتسيا دا ىزدەدى، ءبىز دە سۇراستىردىق، دەرەگى بىلىنسەشى. اقىرى ءبىر تاۋلىك وتكەن سوڭ ارقا جاقتاعى كيىكتى دەگەن ستانتسياعا ءوزى بارىپتى. ونى دا اياۋسىز سوققىعا جىعىپ، كيىمىن شەشىپ الىپتى دا، دالاعا لاقتىرىپ جىبەرىپتى. ءبىر جاقسىسى، كيىكتىدە تۋىستار تۇرۋشى ەدى، سولاردى ارەڭ تاۋىپ بارعان. جاراقاتى اۋىر، جاعدايى قيىن كورىنەدى. سونىمەن، اعامدى اۋىلعا اكەلەتىن بولدى. سول ەكى ارادا مەن سارىشاعانداعى تەمىر جول ميليتسياسىنىڭ باستىعى كاپيتان روگوزا دەگەن كىسىگە ارىز جازىپ، بولعان وقيعانى، اعام مەن سەرىگىنىڭ اياۋسىز تاياق جەگەنىن، توبەلەس تۋىلعان پويىز بەن ۆاگوندى – ءبارىن باياندادىم. تەك ۇرعان جولسەرىكتىڭ ناقتى كىم ەكەنى عانا بەلگىسىز.

قىزىق بولعاندا ميليتسيا باستىعى ماعان ادام نانعىسىز جاۋاپ ايتتى. «ەي، اينالايىن، – دەيدى ول ماعان. – مەنىڭ قاراماعىمدا بۇنداي كۇردەلى ءىستى تەرگەپ، ىزىنە تۇسەتىن ادامىم جوق. بىراق، ساعان ءبىر يدەيا ايتايىن، بالالار بۇزاقىلىعىمەن اينالىساتىن اعا لەيتەنانت باتىرحان دەگەن جىگىت بار. سەنىڭ ءىسىڭدى سول قاراسىن، ارىزىڭ ويىنشا سول ءىس جۇرگىزسىن».

باتىرحاندى ءبارىمىز بىلەتىنبىز. ونى اۋىل جۇرتى «پۇشىق» دەپ اتايتىن. ونىڭ نە تىندىراتىنى بەلگىلى. ءوزى مۇعالىم، تەرگەۋ، قىلمىستى اشۋ دەگەنگە ىڭعايى جوق. سونىمەن، بۇل قىلمىستى وقيعاعا ميليتسيا دا كومەك بەرە المايتىن بولدى.

جاعداي قيىنداپ، قىلمىس اشىلماۋعا اينالدى. ويلانا كەلە، مەن ءبىر شەشىمگە بەل بۋدىم. ميليتسيادان پايدا جوق دەپ ۇمىتسىزدەنۋگە بولمايدى عوي. اعام ءولىمشى بولىپ تاياق جەپ، نامىسى تاپتالىپ جاتقاندا قول قۋسىرىپ قاراپ تۇرسام ازاماتتىعىما، اتا-بابا ارۋاعىنا سىن ەمەس پە؟ وسى ويمەن كاپيتان روگوزاعا كەلىپ، «ميليتسيامەن بىرگە تەكسەرۋگە قاتىسۋعا بولا ما؟» دەپ رۇقسات سۇرادىم. ول كەلىسىمىن بەردى، تەك «قايدا بارساڭ دا، ميليتسيا قاسىڭدا بولسىن» دەدى. ادىلدىك پەن اقيقات ادام وڭاي جەتەتىن جەردە تۇرسا، ونىڭ قادىرى دە بيىك بولماس ەدى. ول – وڭاي قولعا كەلمەيتىن، ادامدار تەك قيىنشىلىقتى جەڭە وتىرىپ ىزدەگەندە عانا يە بولاتىن قۇندىلىقتار. وسىلايشا، ادىلەت ىزدەگەن مەن ونى تابۋدىڭ جولى كۇردەلى بولاتىنىن بىلسەم دە، وعان قالاي دا جەتۋگە كىرىستىم.

ءسويتىپ، باتىرحان ەكەۋمىز الماتىعا قايتىپ كەلە جاتقان سۆەردلوۆسك پويىزىن سارىشاعاننان كۇتىپ الدىق. الىستان كەلە جاتقان وت اربا ستانتسياعا ىڭىرانا كەلىپ توقتادى. دايىندالىپ تۇرعان ءبىز ءوزىمىز كۇتكەن ۆاگونعا كىردىك. ونداعىلار تۇك بولماعانداي بىزگە وتىرىك تاڭ قالا قارايدى. ءبىز ولارعا شەتىنەن سۇراق قويا باستادىق. بىراق، جولسەرىكتەر دۇرىس جاۋاپ بەرگىسى كەلمەيدى. «نە بولعانىن بىلمەيمىز، حابارىمىز جوق» دەپ، ءبارى ءمۇلايىمسىپ وتىر. بريگادير دە جارىتىپ ەشتەڭە ايتپايدى. بايقاپ تۇرمىن، ولاردىڭ ءبارى ءبىر-بىرىمەن سىبايلاس، بولعان ءىستى بىلسە دە، ايتپاۋعا ۋادەلەسىپ العانى ءبىلىنىپ تۇر. الگى ادام ۇرعان جولسەرىك جوق، كەيىن ەستىسەم، ول قاراعاندىدان ءتۇسىپ قالىپتى دا، الماتىعا ۇشاقپەن كەتىپتى.

جولسەرىكتەردىڭ ىڭعايىن بايقاعان مەن قىلمىستىق ءىستىڭ وڭاي شەشىلە قويماسىن كوڭىلگە ءتۇيدىم. بىراق، باتىرحان ەكەۋمىز پويىزدان بىردەن ءتۇسىپ كەتكەن جوقپىز. ۆاگوندى اسىقپاي ءتىنتىپ، ارالاپ، وقيعا بولعان جەردىڭ سحەماسىن، ءار جەرگە جۇققان قان داقتارى مەن شاش سەكىلدى ايعاق-دالەل زاتتاردى تسالافانعا سالىپ الدىق. ءوزىم دە سونداي دەتەكتيۆ جانرىنداعى فيلمدەردى قىزىعا كورەتىنمىن. سوعان ساي تەرگەۋ، تەكسەرۋ، ىزگە ءتۇسۋ ىسىنە ەبىم بار بولىپ شىقتى. ادام ءبىر نارسەنى جانى قالاپ، بار پەيىلىمەن ىستەسە، ودان قالاي دا ناتيجە شىعارۋعا تىرىسادى عوي. مەن دە وسى وقيعانىڭ تۇبىنە جەتپەك بولىپ الدىما انىق ماقسات قويدىم. جازىقسىز تاياق جەگەن اعامنىڭ كەگى دە بويىمدى كەرنەپ بارادى. سول ەكى ارادا نوسيلكاعا سالىپ، تىلەۋبايدى الىپ كەلدى. ول ءوزىنىڭ ەش كىناسى جوق ەكەنىن، وسى ۆاگونداعى جولسەرىكتىڭ ۇرىپ، سوققىعا جىققانىن ايتتى. بەت-اۋزى كوگالا قويداي، قابىرعاسى سىنعان، ارەڭ سويلەيدى. سوسىن ونى قايتا گوسپيتالعا الىپ كەتتى. پويىز سارىشاعاننان قوزعالىپ، الماتىعا قاراي تارتتى. ءبىز بارلىق جەردى شۇقشيا تەكسەرىپ، جولسەرىكتەردىڭ ءبارىن سۇراققا الىپ، شىعاناق ستانتسياسىنا دەيىن باردىق تا، ەشتەڭە بىلە الماعان ادامنىڭ بەينەسىمەن ءتۇسىپ قالدىق. ويتكەنى، الماتىعا بىرگە باراتىن بولساق، ولار ساقتىعىن ءتىپتى كۇشەيتىپ، بۇل ىسكە قاتىستى جولسەرىكتى جاسىرىپ، ءتىپتى قاشىرىپ جىبەرۋى مۇمكىن ەدى. سوندىقتان، بىزدەر ءۇمىتىمىز ۇزىلگەن ادام ۇقساپ، پويىزدان تۇڭىلە ءتۇسىپ قالدىق.

بۇل وزىمىشە ويلاستىرعان ايلا ەدى. ءبىزدى «تۇك بىتىرە المادى» دەپ ويلاعان جاڭاعى جولسەرىكتەر ىشتەرىنەن «مىرس-مىرس» كۇلگەن بولار. الايدا، «ولار تاس ساناسا مەن قۇم ساناۋعا» كوشتىم. سارىشاعانعا كەلگەن سوڭ قىلمىستىنى «تىرپ» ەتكىزبەيتىن زاڭدى قۇجاتتاردى تولىقتاۋعا كىرىستىم. ۆاگون كوريدورىنان العان ايعاق زاتتاردى مورلەپ، ءار قايسىسىن بولەك-بولەك سالىپ الدىم. تىلەۋبايمەن بىرگە بارعان ادامداردان كۋا رەتىندە كورگەندەرىن سۇراپ، جازىپ، حاتتادىم. رەزەرۆتەگى ءبىر ماشينيست پەن كومەكشىسى سول ۆاگونعا مىنگەن ەكەن، ولاردى دا تاۋىپ الىپ، تۇسىنىكتەمە الدىم. سولاردىڭ ىشىندە مەكتەپتە زاۆحوز بولىپ ىستەيتىن ايەلدىڭ ايتقانى مەنىڭ نامىسىمدى ءتىپتى قايراي ءتۇستى. «بايعۇستاردى وبالدى قىلىپ، ويبايلاتىپ، اياۋسىز ۇردى عوي. سوسىن، تامبۋرعا شىعارىپ تاستادى. قىستىڭ مىناداي سۋىعىندا قالاي ولمەي قالعانىنا تاڭىم بار. سۋ ىشەرلىكتەرى بار بولىپ تۇر عوي. «بۇلاردىڭ دا كەگىن الاتىن، جوعىن جوقتايتىن تۋىستارى، اعا-ىنىلەرى بار شىعار» دەپ ويلاپ ەدىم. اينالايىن، سەن ەندى وسى ءىستى اياعىنا جەتكىز، انا اسقاقتاپ، كوزىنە قان تولعان جولسەرىكتىڭ سازايىن بەرىڭدەر»، – دەدى.

الماتىدان قايتاردا تىلەۋبايلارمەن ءبىر ۆاگوندا بولعان ول كىسى بىزگە ءبىراز نارسەنى جازىپ بەرىپ، قۇجاتتارىمىزدىڭ سالماعىن ارتتىرا ءتۇستى.

ابدەن دايىندالىپ العان ءبىز ەندى باسقا پويىزبەن الماتىعا بارماق بولدىق. باستىعىما كەلىپ، ءمان-جايدى ايتىپ، وسى ماسەلەنى انىقتاۋعا جىبەرۋدى ءوتىندىم، ول ءۇش كۇن ۋاقىت بەردى. سونىمەن، ادامداردى تاياققا جىعىپ، تەرەزەسىنەن لاقتىرا سالاتىن ۆاگوندى، ونىڭ ىشىندەگى ەلدى اياۋسىز سابايتىن «باتىردى» ىزدەپ جولعا شىقتىق. قاسىمدا – باتىرحان. وعان اسا سەنىڭكىرەمەيمىن، ويتكەنى، جۋاستاۋ جىگىت. سونى ويلاستىرا كەلە، قاسىمىزعا قول استىمدا مەحانيك بولىپ ىستەيتىن شيشكارەۆ دەيتىن جىگىتتى دە ەرتىپ الدىم.

سودان ۇشەۋمىز الدىمەن شۋعا باردىق. سارىشاعانداعى كاپيتان روگوزا شۋداعى ميليتسيا مەكەمەسىنە باعىناتىن. ول جەر بارلىق ءوتىنىش-ارىزىمىز بەن باسقا دا ايعاق زاتتاردى، كۋالاردىڭ جازبالارىن كورگەن سوڭ اعا لەيتەنانت باتىرحانعا «كۇدىكتىنى ءۇش كۇنگە دەيىن تۇتقىنداۋعا قۇقىعىڭ بار» دەپ، رۇقسات قاعاز بەردى. قولىمىزعا زاڭدى قاعاز تيگەن سوڭ ايۋدىڭ اپانىن تورىعان اڭشىداي الماتىعا تارتتىق. وندا كەلگەن سوڭ ۆاگون دەپوسىنا كىرىپ سۇراستىرىپ ەدىك، ءبىراز نارسەنىڭ بەتى اشىلا باستادى. ۆاگون دەپوسىنىڭ باستىعى تۇرىك ەكەن. جاڭاعى «ادام ۇرعىش» جولسەرىك تە تۇرىك بولىپ شىقتى. ءتىپتى، سول جەردەگى كەيبىر جىگىتتەر: «مۇنداي جاعدايدى بۇرىننان بىلەمىز، تالاي ادامدى سوققىعا جىعىپ، پويىزدان لاقتىرىپ كەتكەن. كوپ كىسى قايتىس بولعان. بىراق، ونىڭ ءبارىن ايتۋعا ادامدار قورقادى. سەبەبى، ونداعى جولسەرىكتەردىڭ دەنى – تۇرىك، بريگادير دە تۇرىك. ءبىر-ءبىرىنىڭ ىستەگەنىن بىلدىرمەي، ءىز قالدىرماي جاۋىپ تاستاپ وتىرادى»، – دەيدى.

ماسەلەنىڭ ءمان-جايىنا ءبىراز قانىققانداي بولدىق. سودان «شەشىنگەن سۋدان تايىنبايدى» دەپ، ميليتسيا باتىرحاندى دەپونىڭ باستىعىنا جىبەردىم. مەملەكەتتىك قۇقىق قورعاۋ مەكەمەسىنىڭ ادامى بولعان سوڭ، بىردەڭە ايتاتىن شىعار دەپ ويلادىق. دەپو باستىعىنان وقيعا ورىن العان كۇنگى ۆاگوندا قىزمەت ەتكەن جولسەرىكتەردىڭ اتى-ءجونىن جانە وزگە دە مالىمەتتەردى الۋدى ايتتىم. بىراق، ءىس ءبىز ويلاعانداي وڭاي شەشىلە سالمايتىن سەكىلدى. ارادا بەس مينۋت وتپەي باتىرحانىم بوزارىپ قايتا ورالدى. «نە بولدى؟» دەيمىز انتالاپ. «ءاي مىنالار سۇمدىق ەكەن» دەيدى ول تۇتىگىپ. سويتسەك، دوڭىز ايباتىن سىرتىنا سالعان باستىق: «سەن كىمسىڭ سونشاما؟ ونداي مالىمەتتەر بىزدە قۇپيا. ەشكىمگە بەرە المايمىز، ميليتسيا بولساڭ قايتەيىن، تەز تابانىڭدى جالتىرات»، – دەپ، قۋىپ شىعىپتى.

مىنا جاعداي مەنىڭ زىعىردانىمدى قايناتا باستادى. وسىنشا اسپانداپ، زاڭدى كوزگە ىلمەي، ميليتسيانى قۋىپ جىبەرەتىن بۇل نە قىلعان جارتى قۇداي دەپ ويلاپ، نامىستانىپ كەتتىم. بىراق، «اشۋلى الدىرار» دەمەكشى، قۇر كۇيىپ-پىسقانمەن ءىس بىتپەيدى. ءوز ەلىمىزدە ءجۇرىپ، اعا-باۋىرلارىمىزدى قان قاقساتقان تۇرىكتەردىڭ استامشىلدىعى ءبىزدى اشىندىرىپ جىبەردى. جاي ادام بولسا ءبىر ءسارى، مەملەكەتتىڭ زاڭدى قۇقىق قورعاۋشىسى، قىلمىستىڭ الدىن الىپ، بۇزاقىلىقتى شەكتەيتىن ميليتسيانىڭ ءوزىن ەلەمەيدى. بۇل نە دەگەن باسسىزدىق، باسىنۋشىلىق دەگەندى ويلاعاندا بويىمىزدى نامىس وتى ورتەپ بارا جاتقانداي بولدى...

سونىمەن باتىرحان، شيشكارەۆ – ۇشەۋمىز سىرتتا تۇرىپ اقىلداسا باستادىق. ارامدىعى اسقىنعان قاندىقولداردى تەك ايلامەن الۋ كەرەك دەپ شەشتىك. سوسىن، باتىرحان دەپو باستىعىنا قايتا باراتىن بولدى. كىرگەن سوڭ «ەرەكشە تاپسىرمامەن كەلىپ تۇرمىن، بۇل ءىس بويىنشا مالىمەت الۋىمىز كەرەك» دەگەن سەكىلدى سوزدەردى باستىرمالاتىپ ايتا بەرۋىن تاپسىردىم. ول وسى سوزدەردى ايتا باستاعاندا مەن كىرەمىن دە: «جولداس اعا لەيتەنانت، ءسىز شىعىپ كەتىڭىز» دەيمىن. سول كەزدە باتەكەڭ ماعان: «قۇپ بولادى، جولداس كاپيتان» دەپ شىعىپ جۇرە بەرسە بولعانى. قالعانىن ءوزىم رەتتەيمىن. جاس شامام كاپيتانعا كەلىڭكىرەمەيدى، ول كەزدە وتىزعا ءالى ىلىنە قويماعان ەدىم. جوسپار بويىنشا باتىرحان كىرىپ، ءسال ۋاقىت وتە بەرگەندە ارتىنان مەن دە جەتىپ، ەسىكتى تەۋىپ كىردىم. كەڭ-مول كابينەتتىڭ ىشىندە شىرەنىپ ءبىر تۇرىك باستىق وتىر ەكەن. مۇرتتارى تىكىرەيىپ، ەشكىمدى مەنسىنبەيتىن ءتۇرى بار. كىرگەن بەتتە قاباعىمدى «قارس» ءتۇيىپ، ءوڭىمدى سۋىققا سالىپ، ءدوڭ ايباتتانىپ الدىم.

– كاپيتان پالەنشە تۇگەنباەۆ، ورگاننىڭ ارنايى قىزمەت بولىمىنەن، –دەپ، ءبىر فاميليانى تارس ەتكىزىپ، ءوزىمدى تانىستىرىپ ۇلگەردىم. جانە قالتاما سالىپ دايىنداپ شىققان قىزىل تىستى الدە ءبىر كۋالىكتى الىستان «جارق» ەتكىزىپ كورسەتتىم دە، قالتاعا قايتا سۇڭگىتىپ جىبەردىم. بۇرىننان بار سونداي بىرنەشە كۋالىك ۇيدە جاتاتىن. انا شىرەنىپ وتىرعان تۇرىكتىڭ ءوڭى قۋارىپ سالا بەردى.

– ءسىز تۇتقىندالدىڭىز، – دەدىم ونى ءتىپتى دە توبەدەن قۇداي ۇرعانداي قىلىپ.

بۇنى ەستىگەندە الگى مىقتىم وتىرعان جەرىندە ۇستەلدىڭ استىنا كىرىپ كەتە جازدادى. باتىرعا دا جان كەرەك ەكەن، اياعى قالتىراپ، قولى سەلكىلدەپ، الەپەتى كەتتى دە قالدى. ءوزى بىلدەي باستىق، نەشە مىڭ جولسەرىكتى «شىرق» ءۇيىرىپ وتىرعان دوكەي. وعان قاراپ تۇرعان مەن جوق:

– ءسىز باسقارىپ وتىرعان مەكەمەدە مەملەكەتتىك قىلمىسكەر جاسىرىنىپ وتىر. ول وسىنداي پويىز، وسىنداي ۆاگوندا ىستەيدى، ماعان تەز ارادا سول كۇنگى قىزمەت اتقارعان جولسەرىكتىڭ مالىمەتتەرى قاجەت جانە ءسىز قازىر قولعا الىندىڭىز، ەشكىممەن سويلەسۋگە، تەلەفونمەن حابارلاسۋعا، بىرەۋمەن ءتىل قاتىسۋعا قۇقىڭىز جوق. كابينەتىڭىزگە دە ەشكىم كىرمەۋى كەرەك، قازىر ءسىزدىڭ تەلەفوندارىڭىزدىڭ ءبارى تىڭداۋلى جانە ءسىز جان-جاقتان باقىلاۋدا تۇرسىز، – دەپ جاتىرمىن. اناۋ جىلاپ جىبەرۋگە ءداس قالدى. باياعى باتىرحاندى قۋعاندا ايتقان اسقاق ءسوز، اساۋ مىنەز جوق. قالش-قالش ەتەدى.

سودان نە كەرەك، ءبىر كەزدە الگى باستىقسىماق ەسىن جيىپ، الدىنداعى كنوپكانى باستى دا، كادر ءبولىمىنىڭ باستىعىن شاقىردى. مىنا جاقتا تۇلكى اڭدىعان قىرانداي ءتونىپ مەن تۇرمىن. سول-اق ەكەن كادر ءبولىمىنىڭ باستىعى دا كىرىپ كەلدى. كىردى دە: «كەنداي» دەپ ايتقىزۋعا ۇلگەرتپەي، «ك» دەي بەرگەندە: «جابىڭىز اۋزىڭىزدى، ەشقانداي ءسوز، اڭگىمەلەسۋ بولماسىن، تەز جۇمىسىڭىزدى ءبىتىرىپ شىعىڭىز، بارىڭىز دا كابينەتىڭىزدە تاپجىلماي وتىرىڭىز، سىزگە دە سىرتقا شىعۋعا بولمايدى»، – دەپ اقىرىپ جىبەردىم. ويتكەنى، كادر بولىمىندە ىستەيتىن الگى ادام كۇلاننىڭ اپكەسى بولىپ كەلەتىن، فاريدا دەگەن كىسى ەكەن. مەنى تانىپ، اتىمدى ايتا بەرگەنى سول ەدى، دەرەۋ سويلەتپەي، اۋزىن جاپتىم دا تاستادىم. ويتكەنى، مەنى تانيتىنىن ءبىلدىرىپ قويسام، بارلىق جوسپارىمىز جەلگە ۇشقالى تۇر. فاريدا جولسەرىكتىڭ اتى-ءجونىن، مەكەن-جايىن بەردى دە، تەز شىعىپ كەتتى.

مەكەن-جايدى الدىق. الگى جولسەرىكتىڭ تۇراتىن جەرى قايدا دەيسىز عوي؟ الماتىداعى «تۋرچانكا» دەگەن رايون ەكەن. ونىڭ دا اتاعى شىققان جەر. تۇرىكتەردىڭ ءبىرتۇتاس، توپتاسىپ وتىرعان پاسەلكەسى. ول ءوزى «ۇلكەن تۋرچانكا»، «كىشى تۋرچانكا» دەپ ەكىگە بولىنەدى. وعان كىرگەن بوتەن ادام، مەيلى ميليتسيا، مەيلى كگب-نىڭ قىزمەتكەرى بول ابايلاماسا نە تاياق جەپ، نە ءولىپ قانا شىعادى. سوۆەت ۋاقىتىسىنداعى شەكتەۋ قويىلعان كەزدىڭ وزىندە وندا اراق تا، ەسىرتكى دە ساۋدالانىپ جاتاتىن. بۇزىق، قىلمىستى ورتا ەدى. بىراق، بىزگە سوندا كىرۋ كەرەك. ويتكەنى، قۋىپ كەلە جاتقان ءىزىمىز قورقاۋ قاسقىردىڭ اپانىنا قاراي اكەتىپ بارادى. ەندى شەگىنەرگە جول جوق، قايتىپ كەتسەك جىگىت دەگەن اتقا ءمىن. ونىڭ ۇستىنە، جازىقسىز تاياق جەپ، ءولىم اۋزىندا جاتقان باۋىردىڭ، بىرگە تۋعان تۋىستىڭ كەگى جانە بار. سونىمەن، ءبىر تاكسيگە وتىردىق تا، «تۋرچانكا قايداسىڭ» دەپ تارتىپ كەتتىك.

جالعاسى بار

«The Qazaq Times»